Ik kreeg van van Arno van den Barselaar op mijn verzoek voor het inzenden voor tips voor op mijn boekenblog een heel erg leuke reactie met een goed verhaal over het verschil tussen fantasy en sciencefiction fiction. Arno had van kleins af aan altijd al een zwak voor fantasy. Dit is niet te verwarren met sciencefiction fiction dat onder het zelfde pictogram in onze bibliotheken valt. Wel is er soms een overlapping met het pictogram sprookjes dat vaak onterecht gebruikt wordt voor fantasy boeken.
Buiten de welbekende Lord of the Rings en Harry Potter is er een grote verscheidenheid aan sub-genres binnen de verzamelnaam fantasy. Vaak zijn er jongeren rond de 14 die boeken van Harry Potter, Narnia en Twilight verslonden hebben op zoek naar goede opvolgers binnen het genre. In het verlengde van de eerste twee zijn er zogenaamde overgangsboeken die afhankelijk van de bibliotheek bij de Yong Adult of de romans staan. De onderwerpen en stijl van schrijven hiervan zijn zodanig laag dat ze een perfecte overgang bieden van jeugd naar volwassen boeken in de fantasy.
Een aantal voorbeelden van schrijvers:
David Eddings, Ted William en Terry Brooks.
Tot zover het verhaal van Arno.
Een vb van een boek wat bij de Young Adult staat en wat zich ook door volwassenen zeer goed laat lezen zijn de hongerspelen.
Het verhaal speelt zich af in de toekomst. Na een burgeroorlog is van Noord-Amerika het land Panem overgebleven wat bestaat uit 12 districten, waarvan het Capitool (zeer welvarend en met regeringszetel) de leiding vormt. Elk jaar worden er uit de districten 24 kinderen gekozen die deel moeten nemen aan de hongerspelen. Een survival in een gigantische arena, waar de kinderen moeten strijden op leven en dood. Deze hongerspelen worden in alle districten op de tv uitgezonden en men is verplicht hiernaar te kijken.
Wanneer Prim Everdeen wordt uitgekozen in district 12 springt haar zus Katniss (16 jaar) naar voren en gaat in haar plaats naar de hongerspelen. Een boek met wat elementen van Harry Potter, maar mij ook deed denken aan het jeugdboek van Emma Maree Urquhart Drakentemmers (sept 2005). (Emma Maree Urquhart publiceerde dit boek op 13 jarige leeftijd en was een literaire sensatie in Groot Brittanië).
Een boek wat zich laat lezen als een trein en wat mij helemaal mee zoog. Deel 2 : vlammen vond ik persoonlijk iets minder, en het derde deel Spotgaai kon mij weer meer boeien. Zeer de moeite waard voor iedereen die eens iets anders wil lezen, en verder durft te kijken dan alleen de romankast. (Young Adult).
Ik heb genoten. Maar nu nog de vraag : is dit nu fantasy of sciencefiction fiction?
Ik daag een ieder uit om daar een reactie op te geven.
2 opmerkingen:
Dit valt onder de fantasy.
Veel mensen zullen echter denken dat het onder SF valt omdat het zich in de fictieve toekomst afspeeld en ze fantasy associëren met elfjes en kabouters.
De scheidslijn is niet enorm duidelijk maar bijvoorbeeld de kinderen van moeder aarde trilogie van Beckman is ook fantasy ondanks de toekomst setting en gebrek aan magie en dergelijke.
Arno
Een reactie posten